Ég þoli ekki orðið "skuldatryggingarálag".

En það er í lagi ef það er bara notað á íslensku, þá skilja útlendingar ekki þegar menn eru að gera sig að fíflum fyrir málstaðinn.

Reynum nú að vera með aðeins minni þjóðrembing og svolítið af vitiborinni hugsun.

Byrjum á að kryfja skuldatryggingarálag íslensku bankanna.

Samkvæmt frétt og hrikalega flottu grafi í Morgunblaðinu í dag (28.feb 2008)

Meðaltal fjölda erlendra banka       1,00%

Landsbanki Íslands      3,25%

Glitnir       5,60%

Kaupþing        6,10%

ATH að þetta er bara tryggingarálag, viðbót við venjulega vexti, svo eru menn að grenja um hvort Seðlabankinn lækki Stýrivexti um hálft eða heilt prósent.

"Íslandsálagið" getur fjandakornið ekki verið hærra en álag þess banka sem lægst hefur, þ.e Landsbankans = 3,25.  Forstjóra Glitnis hefði verið nær að varpa fram þeirri spurningu hvers vegna bankinn hans væri svona langt yfir Íslandsálaginu, hvort það gæti tengst starfsbyrjunarsamningi hans sjálfs, eða annarri óráðsíu að kenna. Þessi hallærislega tilraun til að láta í það skína að allir íslensku bankarnir sitji við sama borð er frekar brjóst-um-kennanleg.

Á vormánuðum 2006 fengu íslenskir bankar gríðarlega gagnrýni frá "öfundsjúkum" Dönum. Öll var þessi gagnríni  byggð á skorti á upplýsingum, (að okkar mati)  sem brugðist var við með því að funda vítt um heim og kynna íslensku útrásina og töframátt hennar.  Allt féll í ljúfa löð og sjálfumglaðir Íslendingar tóku að berja sér á brjóst og benda á að ekkert af því sem danskir "öfundarmenn" sögðu, hefði staðist. Nú flæddu upplýsingarnar um allan heim og enginn misskilningur ætti að geta komið upp aftur.

En bíðum nú aðeins: Eitt smáatriði virðist hafa gleymst í sjálfumgleðinni. Gagnrýnendur bentu á að illa gæti farið þegar hlutabréf tækju að falla í verði. Kannski hafa þjóðrembingarnir orðið svo reiðir við fyrirsögnina að þeir hafa gleymt að lesa greinina sem á eftir kom og því aldrei frétt af þessu smáatriði. Ég fæ nú ekki betur séð en að það sem varað var við þá, sé allt að ganga eftir núna.

En þá bregður svo við að enn vantar þessa útlendinga, betri upplýsingar. Og nú er vitneskju-skorturinn svo mikill að það þarf ríkisstjórnina sjálfa, til að ganga í lið með bönkunum, og gera eitt allsherjar útrásarátak í upplýsingagjöf.

En ósköp er ég nú hræddur um að upplýsingaútrásin fari jafn illa og bissness útrásin, ef af henni verður. Ekki viss um að margir nenni nú að koma á fundina til að hlusta.

Svona í lokin er líka gott að reyna að átta sig á hvað gæti valdið vantrú erlendra aðila á íslensku bankana. Og hafa í huga að vantrúin gengur alls ekki jafnt yfir þá alla. Það skildi þó ekki vera að finna megi mikla samsvörum með því ástandi sem okkur hefur verið tjáð að ríki í Bandaríkjunum, og íslensku efnahagslífi.

Komið sé að skuldadögunum.

 

 

Skuldatryggingarálagið allt of hátt

Nú liggja Danir í því.

Eða frekar Glitnismenn. Mái kominn í stjórnarformanns stólinn.

Nú verður heldur betur tekið til hendinni. Hrikalega væri gaman að geta verið fluga á vegg fyrsta stjórnarfundarins.

Þó ég sé nú ekki neinn sérlegur aðdáandi þessara gjafakvótakerfis kalla, þá má Þorsteinn Már eiga það að hann er ekki með neinn rolugangs stjórnunarstíl. Það gengur sem hann tekur sér fyrir hendur. Og ég er hræddur um að það verði tekið til í Glitni.

Annað er stórmerkilegt við þetta. Nú virðist bara vera orðið í lagi (aftur) að kjósa slorkarla í þessar toppstöður. Eru þetta merki um að nú sé verið að leita á náðir reindra rekstrarkarla til að bjarga því sem bjargað verður? Manna sem hafa kynnst einhverju öðru en endalausum uppgangi og hækkunum allra eigna.

Hvar eru öll útrásar-bissness-séníin.

Þóknun til stjórnarmanna Glitnis lækkuð

Fékk þessa óborganlegu sögu senda í dag.

Í þorpi einu birtist einu sinni maður og kvaðst vilja kaupa apa af þorpsbúum á 1000 krónur stykkið.
Þar sem mikið var um apa í nágrenni þorpsins, fóru þorpsbúar að veiða apana og selja manninum þá.
Maðurinn keypti þúsundir apa af þorpsbúum á 1000 krónur, en þegar framboðið fór að minnka, bauðst maðurinn til að borga 2000 krónur fyrir apann. Aftur jókst framboðið um tíma, en síðan minnkaði það enn frekar og hætti síðan alveg þar sem erfiðara var fyrir þorpsbúa að finna fleiri apa til að selja.
Maðurinn tilkynnti þá að hann mundi borga 5000 krónur fyrir hvern apa sem hann fengi, en hann þyrfti að skreppa frá í smá tíma og aðstoðarmaður hans mundi sjá um kaupin á meðan.
Eftir að maðurinn var farinn, hóaði aðstoðarmaðurinn þorpsbúum saman og bauðst til að selja því apana, sem voru geymdir í búrum, á 3500 krónur stykkið. Fólkið gæti svo þegar maðurinn kæmi aftur selt honum apana á 5000 krónur. Þorpsbúar söfnuðu því saman öllu sínu sparifé og keyptu apana af aðstoðarmann inum.
Síðan hefur ekkert spurst til mannsins eða aðstoð armann sins.
 
Núna veistu allt um hvernig hlutabréfamarkaðurinn virkar.

Samningaviðræður?

 "hljóti að hafa vitað"

Þetta er snjall náungi.

 Hann passar sig á því að segja ekki of mikið, en hótar yfirmönnum bankans því að ef upphæðin sem hann fær fyrir að taka á sig alla sökina verði ekki nógu há, þá geti hann gert verulegan usla.

Þegar hann verður sáttur, og upphæðin verður komin inn á svissnesku bankabókina, þá játar hann allt og situr inni í svona u.þ.b 1,5 - 2 ár. Eftir að hann kemur út úr hvítflibba fangelsinu verður hann á grænni grein út lífið.

Maðurinn er í þannig aðstöðu að hann getur ekki tapað.

Yfirmenn „þóttust ekki sjá“

Helvítis vesen:

Þeir sem lögðu svo mikið á sig til að klína þessu á verðbréfamiðlarann.

Ég dreg til baka það sem ég skrifaði einhverstaðar hér neðar í blogglistanum að það hefði líklega ekki gengið að klína þessu á Asíska skúringakonu bankans, því hefði enginn trúað.  Þeir hefðu kannski átt að reyna það, miðað við hve auðtrúa fjölmiðlar og almenningur hafa verið að undanförnu.

Að lágt settur verðbréfamiðlari geti skuldsett bankann um hærri upphæð en sem nemur eigin fé hans, án vitneskju annarra starfsmanna, er bara algerlega glórulaus.

Er framkvæmdastjóri innra eftirlits bankans enn við störf.

Sarkozy vill reka forstjórann

Fólk er fljótt að gleyma.

Það virðast engin takmörk fyrir því hve fólk getur verið fljótt að gleyma því sem á undan er gengið. Nú er byrjaður enn og aftur grenjuvæll aðila sem einu sinni voru í sigurliðinu en eru skyndilega farnir að tapa.

Síðustu fimm árin eða svo hefur þó vælið tekið á sig grátbroslegri mynd en fyrr. Byggðarlögin sem áður sópuðu  til sín veiðiheimildum annarra staða, eru nú komin í vörn, og reka þá upp kvein sem sennilega á að verða til þess að þeim verði vorkennt. Mig rekur ekki minni til þess að bæjarstjórn Akurnesinga hafi stormað á fund suður í Sandgerði með þingmenn og ráðherra í eftirdragi þegar HB flutti Miðnes með húð og hári upp á Skipaskaga. Þar með nánast allar veiðiheimildir Sandgerðis.

En þetta er bara saga kvótakerfisins. Enginn vorkenndi Ísfirðingum þegar Samherji hirti af þeim stoltið sjálft, Guðbjörgina, því þeir voru ný búnir að safna að sér öllu frá Þingeyri, Flateyri og Súðavík.

Enginn vorkenni svo Akureyringum þegar Guðmundur Kristjánsson keypti ÚA og mér er alveg fyrirmunað að vorkenna Akurnesingum því ég veit ekki hve mikið hlutfall vorkunnarinnar á að fara út í Sandgerði. Einhvernvegin minnir mig í meirihluta Bæjarstjórnar Akraness sitji sá flokkur sem harðast hefur gengið fram í að verja núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi. Þeir sjá kannski eftir stuðninginum núna.

En hverjir eru svo næstir. Einhvernvegin grunar mig að í þessari aðstöðu gæti næstir lent, bæjarstjórar sem farið hafa mikinn undanfarið í að verja núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi. Ekki kæmi það mér á óvart þó að í veði fyrir ákveðnu illa stöddu fjárfestingafélagi væri talsvert af kvóta Vestmannaeyinga. Það er hroðalegt að lífsviðurværi íbúa sjávarbyggða geti verið í hættu, ef kvótahafinn (oft einn aðili) fer að spila fjárhættuspil á hlutabréfamarkaði.

Ég vorkenni bara þjóðinni.

 

Svartur dagur í sögu Akraness

Fyrsta skrefið í yfirtöku?

Ef ég skil þetta rétt þá hafa Kaupþingsmenn samið við Landsbankamenn að hjálpa sér við að reyna að halda uppi verðinu á hlutafé í Kaupþingi.

"í því skyni að markaðsverð skapist á hlutabréfunum og verðmyndun verði með skilvirkum og gagnsæjum hætti"

Þá semsagt vitum við það að það er ekkert markaðsverð á hlutabréfum í Kaupþingi og Íslenska Kauphöllin er mjög óskilvirk og ógagnsæ.

Þá er sem sagt Landsbankinn búinn að lofa að kaupa í KÞ fyrir 400 millur á dag, (og reyna að selja í KÞ fyrir sömu upphæð, en ég veit nú ekki hvernig það mun ganga) þannig að það tekur ekki margar vikur fyrir LÍ að eignast Kaupþing.

Ég spái því að LÍ verði búnir að yfir taka Kaupþing fyrir vorið. Þ.e ef Kaupþing lifir þangað til.

En ég spáði nú líka að Íslendingar myndu valtra yfir Frakka í gær, svo þið skuluð ekkert taka mark á mér.

Kaupþing semur við Landsbanka um viðskiptavakt

Framgangur frjálshyggjunnar.

Hann tekur á sig ótrúlegar myndir, framgangur frjálshyggjunnar.

Þegar þetta efnahagsstjórnunar kerfi sem vesturlönd hafa búið við síðustu árin verður gjaldþrota þá er strax kallað á hið opinbera til aðstoðar.  Ekki beinlínis að þessi aðgerð sé sú fyrsta, því seðlabankar hafa undanfarið dælt fjármagni inn í hagkerfið til að reyna að halda í því tórunni. 

En miðað við viðbrögð markaðarins þá virðist þetta vera það eina sem fjárfestar hafa trú á, núorðið, því bréfin í Northen hækkuðu strax og ríkisábyrgðin var kunngerð.

Sem sagt. Fjárfestar frjálshyggjukerfisins hafa mesta trú á að festa peningana sína í opinberum félögum, ríkisfyrirtækjum.

Ég held að það verði að kalla á Hannes Hólmstein til að skýra þetta út fyrir okkur.

En ég er alveg öruggur með allar mínar bankainnistæður, og get tekið þær út með vöxtum, strax og ég þarf á þeim að halda, hvenær sem það verður.  

Hlutafé BLÓÐBANKANS hefur ekkert fallið.                                           

Northern Rock gefur úr ríkistryggð skuldabréf

17.janúar.

Í dag verð ág að blogga. Við eigum afmæli, stórmennin. Davíð Oddson, Al Capone, Eimskip og 'EG. Því til viðbótar eitt Heklugos og Persaflóastríð.

Af hverju fæ ég það á tilfinninguna að öll þessi nöfn hafi í í upphafi verið talin góð og gerðar til þeirra væntingar en endað sem hörmung fyrir samfélag sitt. Hvað á ég eiginlega eftir að gera af mér?

En hvað um það. Ég er víst að blogga um frétt.

Ég bíð eftir uppsögnum hjá íslensku bönkunum. Þá mun vandamál sjúkrahúsa, dvalarheimila, leikskóla og annarra ummönnunar stofnana (við að fá ófaglært fólk til starfa) hverfa, því þeir íslensku munu byrja á að segja upp ræstingafólkinu og þeim sem VINNA lægst launuðu þjónustuvinnuna.

Og ekki er líklegt að starfslokasamningarnir verði til þess að halda því fólki frá vinnumarkaðnum til langs tíma.

Deutsche Bank segir 300 manns upp

Er þetta eitthvað að hjarna við?

Getur verið að ástæðan fyrir þessari snörpu hækkun frá fyrstu mínútu í morgun sé vegna þess að allir bankarnir hafi rokið í að kaupa með von um að geta snúið þessari þrónu við? Þeir vilja væntanlega ekki að bréfin sem þeir tóku af fjárfestum í gær lækki meira, það verður nú varla til að hjálpa þeim upp úr lægðinni.

Nú er þessi hækkun að mestu gengin til baka og ekki að sjá að fjárfestar séu almennt bjartsýnir, allavega eru síðdegis fjárfestarnir ekki jafn bjartsýnir og morgunfjárfestarnir. Er annars nokkur þarna úti sem getur skýrt þetta fyrir okkur jólunum? Fáum við einhvern tímann að vita hverjir voru að kaupa í morgun? Allavega er ekki er að vænta skýringa frá greiningadeildunum okkar.

Og talandi um greiningadeildir bankanna. Nú verð ég bara að fá að blása út.

Ég las í öðru hvoru fríblaðinu mínu í morgun, haft eftir forstöðumanni einnar þessara deilda að "fjárfesta skorti sjálfstraust". Ég held að hvorki Guð, Alla eða Budda geti hjálpað þessu liði, svo veruleika firt sem það er. Og ekki einu sinni þó þeir sameinuðust allir um það.

Maðurinn í þessari stöðu! Og skylur ekki einu sinni að fjárfesta skortir ekki traust á sjálfa sig. Þá skortir traust á aðra og þar á meðal hann sjálfan.

Þvílík heimska að láta þetta út úr sér.

Hlutabréfavísitala upp um 4,2%